We weten het nog goed, begin 2003. Er moest een andere tweede auto komen en dat mocht wel een Mini Cooper worden. Eerst gekeken bij een ‘normale’ garage. Leuke Mini maar onze inruil auto werd afgedaan als oud ijzer. Toen toch maar eens bij Hofman gekeken, twijfelend want net als bij puppy’s is kijken vaak kopen. Het was 7 maart 2003 en daar stond hij. Een Classic Mini, groen met een wit dak. Het uiterlijk beviel al (ondanks zijn blauwe motorkap en spatborden met patina) en we wilden wel een proefrit maken. De verkoper meneer Numan wilde wel even mee om ons de weg te wijzen want we waren niet bekend in Leek. Hij achterin en Jan rijden over het industrieterrein. Bij terugkomst werd ons meer dan de oud ijzerprijs geboden voor onze inruilauto en toen was het beklonken.
We moesten nog even wachten want hij had geen Nederlands kenteken. Maar 11 maart 2003 was het dan zover. Wij met z’n tweeën op pad. Eind van die maand werd een nichtje van ons geboren. We gingen op kraamvisite en troffen daar de overburen. Ouder stel maar goed bij de pinken. Toen we weggingen stond de man voor het raam te kijken, hij dacht dat we er met 2 volwassenen niet in zouden passen. Maar het voelt wel eens als een jas, maar altijd eentje die goed past.
En toen begon de lol helemaal. Mensen die ineens vertellen dat ze ook ooit eens een Mini hebben gehad. En altijd enthousiast. De mini heeft ondertussen een naam gekregen: Beannie. En een mooi bordje voor het achterraam: Mr en Mrs Bean. Levert gegarandeerd bekijks op. De eerste paar jaar was het een tweede auto maar gaandeweg kregen we in de gaten dat er evenementen waren voor Mini enthousiastelingen. Eerst alleen in Nederland en vanaf 2009 ook in het buitenland. Beannie had ondertussen 1 groene kleur met nog steeds zijn kenmerkende witte dak en een fijne witte striping op de zijkanten.
Jantje was bezorgd of het wel goed zou komen zo’n overtocht naar Groot Brittannië en de vele kilometers die we zouden gaan afleggen. Met de tent en een imperiaal op het dak gingen we op pad. Afgeladen was Beannie. En nog veel meer toen we terug kwamen. In 2009 was het 50 jaar geleden dat de eerste Classic Mini Cooper van de band kwam in Birmingham. En laat het evenement (International Mini Meeting) nou net ook in Birmingham zijn. Geweldig, onderweg heel veel reacties van medeweggebruikers. Maar ook op het evenement, zoveel mensen die allemaal in zo’n klein monstertje rijden. En Beannie heeft zich heel goed gehouden. We zorgen dat hij regelmatig zijn beurten krijgen en dat alles bij langs wordt gelopen. En regelmatig gebruiken is ook wel goed. We hadden Dover Castle bezocht en stapten in de auto om te vertrekken. Komt er een klein meisje om de naast geparkeerde auto lopen en zegt: “I like your car”. Haar moeder stond er bij te lachen. Ik heb haar bedankt met een big smile, geweldig toch.
Daarna volgden nog tochten naar Duitsland, Zwitserland, Hongarije, België, 3 x Groot Brittannië en Ierland. En het stopt nog niet. Helaas is net het evenement, wat in Duitsland zou zijn, afgelast en verschoven naar 2024.
In het begin moesten we de auto wat naar onze zin maken en we weten ook wel dat niet elk rammeltje opgelost kan worden (er zit wel eens ergens een stukje papier tussen geklemd om het geluid op te laten houden) maar we hebben eigenlijk maar 1 keer een groot probleem gehad. In 2014 in Groot Brittannië, de vlotter in de carburateur was lek . Het was niet fijn om met pech in het buitenland te zijn maar vlakbij onze camping was toevallig een Mini garage. Tenminste, er hing een bord. Zij hebben het euvel gevonden (wat de AA medewerker niet lukte ondanks dat hij ook jaren Mini had gereden en onderhouden) en ook opgelost. De AA bood meer hulp dan de ANWB maar dat zien we maar als ervaring die we opgedaan hebben.
Ondertussen is er ook al een tweede Mini aanwezig. Een zwarte met een open dak. Deze heeft nog wel wat TLC nodig en het is nog niet helemaal duidelijk welk model het oorspronkelijk is.
En elk jaar weer, in het vroege voorjaar, bellen we om een afspraak te maken voor APK en eventueel een beurt. En al een heel aantal jaar zegt Jan-Jaap: “is er al weer een jaar voorbij?”
Groeten van Jan en Jantje
