Zodra we MG horen denken we als eerste aan de MGB. De meest populaire en meest verkochte MG ooit. Zelfs anno 2024 geniet de B-uitvoering van MG nog een enorme populariteit. De reden? Het cabriolet-model spreekt velen erg aan, hij is betaalbaar en er zijn er gewoon nog heel veel. En velen verkeren in een goede staat. Maar de ‘B’ had een zustermodel, dat niet onder deed voor haar broer. We hebben het over de MG Midget!
Economisch wonder
De MG Midget is een tweezits cabriolet, geproduceerd tussen 1961 en 1979 in vier versies en met vijf motoren. De auto werd ontworpen om zichzelf te positioneren als een ‘economisch wonder’ met lage exploitatiekosten, maar die ook uitstekende rijeigenschappen en veel rijplezier bood. De naam “Midget” werd voor het eerst gebruikt door Morris Garages tussen 1929 en 1932 voor het kleine Type M. Dat was ook een roadster. En nadat er verschillende, elkaar opvolgende uitvoeringen op de markt verschenen, werd de Midget geïdentificeerd als een kleine en lichte sportauto met open dak.
‘Spridget’
De MG Midget was het resultaat van slimme badge-engineering van BMC. Het originele concept was afgeleid van de Austin Healey Sprite Mk2, en afgezien van een paar kleine verschillen in de uitvoeringsdetails, waren de Healey en de MG tussen 1961 en 1971 in alle opzichten identiek. Even voor de duidelijkheid: de eerste Midget-serie was in wezen een afgeleide van de ‘Frogeye’. Dat is de tweede serie van de Austin Healey Sprite Mk2. De wegen van de twee auto’s kruisten elkaar doordat de twee merken deel uitmaakten van dezelfde groep. De naam hiervan was British Motor Corporation Ltd (BMC). De Midget en de Sprite bleven technisch dus hetzelfde tot 1971. In dat jaar ging de Sprite uit productie en werd de Midget nog een poosje door geproduceerd. Deze zeer nauwe relatie tussen de twee modellen vormde de basis van de bijnaam ‘Spridget’.
MG Midget: de eerste serie (1961 – 1964)
De officiële aankondiging van de eerste serie vond plaats in juni 1961. Maar sommige beweren dat de eerste auto’s al in maart van datzelfde jaar van de band rolden. Als resultaat van een ‘rebrandingoperatie’ was de eerste serie van de Midget volledig identiek aan zijn tweelingzus, de Austin Sprite Mk2. De enige uitzondering was de typerende MG-grille en enkele kleine details, zoals de stoelbekleding, het stuur en de logo’s.
De eerste serie werd aanvankelijk aangeboden met de vertrouwde 984 cc-motor en vanaf 1962 met de 1098cc-motor. Deze serie vertoonde enkele bijzonderheden die meteen in het oog sprongen. Denk aan de vlakke voorruit en de verschuifbare en uitneembare ramen. Aan de zijkant viel meteen op dat er geen handgrepen op de deuren zitten. Hoe dan in het passagierscompartiment te komen? Door het raam te verschuiven en vervolgens de deur van binnenuit te openen. De achterste wielkasten waren vierkant, de grille was van aluminium en inclusief verticale lamellen. En op de motorkap, zowel als langs de zijkanten, bevond zich een chroomlijst.
Medio september 1962 kreeg de Midget twee grote updates. De eerste betrof de motor. Het bleef dezelfde A-serie-motor, maar met een cilinderinhoud vergroot tot 1098 cc (56 pk). De tweede update betrof het monteren van schijfremmen op de vooras. Dit was een paar maanden nadat de achterremmen al waren voorzien van dubbele zuigers. De remmen genoten wel wat aandacht van de producent. Het interieur van de werd gekenmerkt door een instrumentenpaneel met vier klokken, waaronder kilometerteller, toerenteller en een brandstofniveau-, watertemperatuur- en oliedrukmeter. Het stuur was zwart, met twee bakelieten spaken en een centraal MG-logo. En het leek sterk op het stuur dat op de vergelijkbare Sprite werd gebruikt.
Zoals gebruikelijk in die tijd werd de centraal geplaatste achteruitkijkspiegel rechtstreeks aan het dashboard verankerd, terwijl de buitenspiegels, indien nodig, achteraf door de dealers werden gemonteerd. De veiligheidsgordels waren optioneel. Net als de autoradio, die de plaats innam die was gereserveerd voor het logo aan de passagierszijde van het dashboard. Dit laatste kon worden bekleed met zwart vinyl of geleverd worden in dezelfde kleur als de carrosserie, afhankelijk van de uitvoering.
De innovaties die in 1962 werden geïntroduceerd, brachten enkele verbeteringen aan het interieur met zich mee. Zo werd een chromen handgreep aan de passagierszijde toegevoegd. En werden de nieuwe deurpanelen toegepast, vloeiend overlopend in het bovenste deel van het dashboard. In dezelfde periode werd de kleur British Racing Green geïntroduceerd. Het iconische groen dat op veel Engelse sportwagens werd gebruikt. En dat eigenlijk niet één specifieke kleur groen is, maar meer een verzamelnaam voor (donker)groen van Britse origine.
MG Midget Mk2 (1964 – 1966)
De tweede serie Midget (Mk2) werd geïntroduceerd in maart 1964 en was slechts twee jaar verkrijgbaar. In september 1966 werd de Mk2-productie beëindigd. Hij bleef technisch hetzelfde als de eerste serie, met dezelfde 59 pk motor. Maar er werden verschillende innovaties geïntroduceerd. Daaronder waren de neerklapbare ramen, de gebogen voorruit en het verstelbare reflectorglas. En misschien wel de meest in het oog springende innovatie: eindelijk was het mogelijk om via een deurkruk met slot, in de auto te komen.
De tweede serie van de kleine Engelse Midget kende nogal wat veranderingen van het interieur. Bij het nieuwe dashboard werd gekozen voor een modern en ietwat asymmetrisch dashboard. Alles in het zwart. Deze stijl werd voor opvolgende series blijvend gehandhaafd. Met uitzondering van de introductie van de variant voor de Amerikaanse, Duitse en Zweedse markt. Die vond rond 1967 plaats.
MG Midget Mk3 (1966 – 1974)
Met de komst van de MG Midget Mk3 in oktober 1966, verscheen de derde serie op de markt. Het was het type dat uiteindelijk het langst verkrijgbaar zou zijn. En het was degene met de meeste veranderingen, in de achttienjarige levensduur van het model. De Mk3 was opnieuw uitgerust met een motor uit de “A-serie” -familie. Maar wèl met een grotere cilinderinhoud van 1275 cc. Doe kon ongeveer 65 pk ontwikkelen. Het was een aangepaste versie van dezelfde motor die gemonteerd werd in de briljante Mini Cooper S. En het maakte de Mk3 tot een potente sportwagen voor die tijd.
De eerste belangrijke Mk3-veranderingen kwamen medio 1967. Er werden dubbele achteruitrijlichten gemonteerd, die netjes harmonieerden met de achterlichten. Maar er werden noodgedwongen nog meer zaken gewijzigd. Dit vanwege de nieuwe veiligheidsnormen van de Amerikaanse Federal Motor Vehicle Safety Standards. De belangrijkste betroffen de inklapbare stuurkolom, de remmen met dubbel circuit met waarschuwingslicht, de gelamineerde voorruit, het gewatteerde dashboard, de ruitenwissermotor met twee snelheden en de handgrepen aan de binnenzijde, die met plastic en chroom werden afgewerkt.
In 1968 werden vervolgens de richtingaanwijzers aan de voorzijde verplaatst. Iets lager gepositioneerd bevonden ze zich verder weg van de koplampen. En ook de achterlichten kwamen aan de beurt. Ze werden ingeruild voor een versie die minder rond was. En verder werden in oktober van dat jaar de stoelen aangepast. En werd er een verstelbare achteruitkijkspiegel bevestigd op een stang. Bovendien voorzien van een antiverblindingsfunctie.
Wat velen intrigeerde waren de drie ruitenwissers. De montage ervan werd veroorzaakt door de eind 1968 nieuw gedefinieerde Amerikaanse veiligheidsnormen voor het minimale dekkingsoppervlak van de ruitenwissers. Om aan de eisen te voldoen werd een derde ruitenwisser toegevoegd aan de auto’s die naar Amerika werden geëxporteerd.
MG Midget Mk3-facelift 1969
In 1969, eigenlijk al in 1968, kreeg MG te maken met de fusie van moedermaatschappij British Motor Holdings en vrachtwagen- en busbouwer Leyland Motor Corporation. De nieuwe eigenaar van MG, vormde een nieuwe groep onder de naam British Leyland. Dit leidde ertoe dat er in september 1969 een facelift werd doorgevoerd voor de Midget. Dat was een belangrijk moment in het bestaan van het model. Liefhebbers noemden de facelift een onderdeel van de “Leylandisation” die het merk ging doormaken.
De facelift werd gekenmerkt doordat in de grille, de verticale lamellen ontbraken en er een zwart profiel met een chroommotief werd gemonteerd. Dat smoelde wat moderner. Ook de voorbumper werd slanker en voorzien van rubberen elementen. Dat viel niet bij iedereen in de smaak. En voortaan bestond de achterbumper uit twee delen. De sierlijsten die over de zijkanten liepen, werden verwijderd. En in de dorpel werd een zwarte band aangebracht voorzien van ‘Midget’-opschriften. Het interieur van de auto werd voorzien van instapverlichting en verlichting in de kofferbak. Vanaf eind 1971 kregen de Midgets afgeronde wielkasten (achter). Tussen 1971 en 1972 werd er nog een nieuw ontwerp voor de velgen geïntroduceerd in de vorm van de 13-inch Rostyle-velgen. Die toen al erg populair waren en ook al toegepast werden op de MGB.
1974 – MG Midget 1500
In 1974, dertien jaar na de introductie van de eerste serie, arriveerde de nieuwste evolutie van de kleine MG-cabriolet: de Midget 1500! Hij leek op het eerste gezicht een volledig nieuwe auto. Maar het model was niets meer dan een oppervlakkig resultaat van de aanpassingen aan de Amerikaanse veiligheidsvoorschriften. De auto was namelijk voorzien van nieuwe bumpers van sterk absorberend plastic. Door deze ingreep werd hij zelfs een paar centimeters hoger. En ook de vierkante wielkasten (achter) keerden terug. Het model kon niet overtuigen. De veranderingen werden door het publiek zo negatief beoordeeld dat het heel gemakkelijk is om anno 2024 exemplaren tegen te komen van Midget 1500’s, die zijn omgebouwd naar de fraaiere vormgeving van de Mk3 van vóór 1974. Dat zegt genoeg!
Met de komst van de 1500 cc motor van Triumph, in 1974, kreeg de Midget de grootste verandering in zijn bestaan. De reden om de krachtbron van Triumph te gebruiken, ooit een enorme rivaal van MG, was dat het daarmee gemakkelijker was om aan de Amerikaanse emissievoorschriften te voldoen. De tot op dat moment gebruikte A-serie-motor was er niet zo geschikt voor. De topsnelheid ging weliswaar wat omhoog, maar het koppel deed het niet lekker. Het veranderde het karakter van de auto te veel. Maar ondanks dat de Midget door de ‘Leylandisation’ wegdreef van zijn oorspronkelijke charmante verschijning, bleef hij desondanks goed verkopen.
In 1979 viel het doek voor de ‘kekke-Cabrio’, met een zeer verdienstelijk aantal van 73.889 geproduceerde exemplaren. Een mooi resultaat voor een sportwagen(tje), dat achttien jaar op de markt was en – ondanks het bestaan van zijn grotere broer, de ‘B’ – veel bijgedragen heeft aan het merkimago van MG.
Bron: https://amklassiek.nl/
Geraadpleegde bronnen: Aronline, MGCC Midgetregister en The Restorer’s Guide to All Austin-Healey and MG Models, 1958-79
Foto’s: MG Midget Mk3 (1966 – 1974) bij Classic & Sportscars Hofman, Rodenburg 1, 9351 PV Leek
